Mijn schilderijen hebben, door het gebruik van bijenwas, een transparante en immateriële uitstraling. Dit maakt het schilderij ook meer een wandobject. De warme bijenwas, gemengd met pigmenten, vloeit in en over elkaar heen, waardoor een beeld ontstaat waarvan ik vaak niet weet waar het naartoe zal gaan, althans niet in het begin. Het is het materiaal zelf dat mij vertelt wat ik moet doen.

Vaak intrigeren beelden die ik niet direct kan doorgronden mij veel meer dan beelden die een duidelijke, gedefinieerde boodschap of een afgerond verhaal vertellen. Het beeld is bedoeld om vragen op te roepen bij de toeschouwer, een verhaal te vertellen, of simpelweg aanwezig te zijn met iets wat je wilt toelaten—een emotie, gedachten of herinneringen. Zo werk ik ook aan mijn schilderijen; ik bouw de lagen op als een bepaald soort arbeid, waarbij beelden van herinneringen deel worden van het schilderproces.

Het feit dat je meerdere lagen kunt zien, is belangrijk; het zorgt ervoor dat het beeld zich niet alleen aan de oppervlakte afspeelt, maar ook erbinnen. Dankzij de transparantie van de was kun je bijna het schilderij binnendringen. Er is een bepaalde diepte, maar je weet niet waar die eindigt of wat erin verborgen ligt. Alles verschuilt zich in een achtergrond die, wanneer de lagen worden weggeschraapt, een beeld onthult. Verschijnt er een landschap, een veld of een persoon? Ik werk door de lagen heen en laat me telkens weer verrassen.

Biografie
CV
Stoutenburg, 1960

Opleiding: Hogeschool voor de Kunsten Utrecht

Woont en werkt in Achterveld.